Wonderlijke Momenten: Winter Blues

Van Leslie

5 februari 2018

jplenio / Pixabay

Elk jaar is het weer zover, na de feestdagen worstelen we ons januari door en in februari vallen we weg in een dipje. En wij zijn niet de enige, je hoort het vaker in huisonderwijsgroepen. Dat is ook één van de redenen waarom ik in februari geen examens gepland heb. De afgelopen week begon het op te vallen dat ons dipje eraan kwam en daarom heb ik voor de volgende weken een aantal zaken gepland om ons hoofd (en ons huis) op orde te houden. Uit ervaring weet ik dat dat werkt en daar gok ik dit jaar dus ook weer op. Maar dat is voor de volgende weken. Hoe verliep afgelopen week dan?

Maandag verliep hier zijn gewone gangetje, de jongste werkt rustig verder aan zijn weer-thema, de oudste focust op Engels, Nederlands en Frans afgewisseld met een ander examenvak dat in maart en april op de planning staat en ‘s avonds was het judotraining. De oudste traint mee met de “grotere” groep en die duurt tot 22u ‘s avonds. Moest hij naar school gaan zou dat er niet in zitten want hij ligt meestal pas tegen 23u in bed. Door huisonderwijs te krijgen heeft hij die mogelijkheid wel en ik vind het leuk om te zien hoe hij zijn mannetje staat/probeert te staan tegen judoka’s met veel meer ervaring (lees: bruine en zwarte band). Hij leert er ook enorm veel van en dat gecombineerd met meer wedstrijdervaring zal er hopelijk snel voor zorgen dat hij binnenkort eindelijk eens wedstrijden kan winnen.

Dinsdag kregen we de uiteindelijke punten van wiskunde. Zoals je hier kon lezen waren er op de dag van het examen zelf al punten gepubliceerd op de website. Iedereen die examen had gedaan vond de punten redelijk laag, ook wij waren ervan overtuigd dat dit niet correct was. De dag nadien waren de punten weg en was het wachten op de nieuwe resultaten. Die uiteindelijk niet nieuw bleken te zijn, gewoon dezelfde resultaten. Geslaagd maar laag dus, en hoewel wij drie weken met een griep gevochten hebben, zijn we niet tevreden. Het spijtige aan de examencommissie is dat we het examen niet kunnen inkijken als je geslaagd bent dus we hebben geen zicht op wat er juist fout ging én of het wel juiste punten zijn (jaja, zelfs bij digitale examens durven daar wel eens fouten te gebeuren)? Hier moet toch eens werk van gemaakt worden, hoe kunnen wij als huisonderwijzers ons kind goed begeleiden als wij geen zicht hebben op hoe de verplichte examens verlopen?

Verder kreeg ik op dinsdag het verslag van de logopediste over de jongste zijn taal- en rekentesten. Laag, wat te verwachten was, maar zoals gewoonlijk weer een klap in het gezicht. Hopelijk helpt het wel om een vrijstelling van examens te krijgen voor hem, zodat hij op eigen tempo kan blijven leren. Volgende week moet hij ook naar de kinesiste om daar weer een bilan te laten opstellen van wat hij kan en, vooral, niet kan. Over een aantal maanden wordt dit dan samen met de andere onderzoeken genomen om te kijken wat er naast zijn DCD nog wringt bij hem. We staan op de wachtlijst bij ZNA maar hopen daar snel te kunnen starten.

Ook woensdag was hier een gewone dag. Daar de oudste geen muziekles had die avond (lerares was ziek) vroeg hij of hij met de papa mee mocht naar het werk. Mij niet gelaten, veel plezier jongen, hier zijn je rekenoefeningen! (jaja, geslaagd of niet, hij gaat zijn examen herdoen, ik heb hem niet gedwongen, hij kwam zelf met de vraag en het staat dus in maart gepland). De jongste en ik werkten zijn lesjes af en in de namiddag was het dan zwemles. Daar gaat het de laatste tijd iets stroever, ze gaan iets te snel voor hem, vrees ik, en mijn kleine geniepigaard, profiteert er wel eens van als de leerkracht zijn rug draait om oefeningen niet te doen zoals het moet. Thuisgekomen nog snel koken en halverwege nam de oudste het koken over. Ik kon mij met mijn boek in de zetel ploffen tot het klaar was. Die avond na het eten, verbeterde ik met de oudste zijn rekenoefeningen en werkten we een les Engels af.

Donderdag is hier zowat de enige dag in de week dat we niets buitenshuis gepland hebben. Dat is dan ook de dag waarop we het meeste van ons schoolwerk afwerken in de week. Hoewel de andere dagen de agenda meestal vooral in de avond vol staat, is het mij al opgevallen dat het toch een invloed op de rest van de dag heeft. Donderdag is dus de dag dat ik hier wel wat extra werk durf plannen zodat alles afgewerkt is voor die week en we vrijdag het rustig aan kunnen houden. Er was namelijk een natuurgroepje gepland op vrijdag en daar zouden we normaal naar toe gaan.

Maar dan is het vrijdagochtend en regent het 🙁 En na drie weken ziekte hadden wij echt geen zin om in de regen de natuur in te duiken en het risico te lopen terug ziek te vallen. Afgebeld dus en hopen dat we volgende maand meer succes hebben. We hebben ons vrije voormiddag dan maar gespendeerd aan het kijken van Treasures of Ancient Egypt, een drie-delige documentaire over kunst uit het Oude Egypte. In de namiddag had de oudste zijn muziekles en na het eten was het tijd voor de twee judolessen. De oudste zou die zondag (gisteren dus) deelnemen aan het provinciaal kampioenschap dus training was heel belangrijk. Tegen 23u lag iedereen weer in bed.

Ook zaterdag zat volgeboekt. Eerst wachten tot mijn groentenpakket thuisgeleverd werd (Vers En Gezond is nog steeds mijn wekelijkse leverancier voor groenten en fruit), daarna snel naar de Colruyt om mijn Collect & Go bestelling op te halen en dan nog snel de winkel zelf binnen te duiken. Ik hoor je denken “waarom beide?” Wel dat leg ik later nog wel eens uit, maar laten we het erop houden dat ik op die manier zoveel mogelijk korting meesleep. Na het winkelen snel terug naar huis, onze jongste zijn verjaardagstaart ophalen bij de bakker en alles klaarzetten voor zijn verjaardagsfeestje. Het aantal gasten voor het familiefeestje zijn sterk verminderd de laatste jaren en dat wringt toch wel wat maar we maken er het beste van. Hij had vooral centjes gevraagd en een bouwdoos. De centjes zodat hij iets groot kon kopen (geen idee wat er op zijn verlanglijst staat, hij zal er binnenkort wel om vragen vermoed ik) en de bouwdoos omdat hij zelf een voertuig wou bouwen. Manlief en ik hebben hem twee dozen Meccano gekocht: een vliegtuig en een moto. Hij kan weer even voort.

Op zondag was het dan provinciaal kampioenschap judo voor de jeugd. Onze oudste doet mee met de U15 en moest om 9u op appèl zijn (en dat op een zondag, wanneer ik het liefst uitslaap). Tegen 10u begonnen de wedstrijden en omwille van een oneven aantal deelnemers in zijn gewichtklasse was hij uitgeloot om de eerste ronde over te slaan. Hij was niet direct aan de beurt en dan duurt wachten lang, zoals je op de foto kan zien. De jongste was het af en toe even beu.

De oudste stond dus direct in de kwart finale. Daar kwam hij uit tegen een sterke kandidaat. Wij hebben die al vaker gezien op wedstrijden en we wisten onmiddellijk dat hij maar een kleine kans had. En inderdaad, 7 seconden voor hij op de grond lag. Spijtig natuurlijk, maar hij had nog één herkansing. Als hij die zou winnen kwam hij op de vierde plaats en mocht hij door naar het Vlaams kampioenschap. Die herkansing ging al iets beter, hij hield zich bijna de volle drie minuten staande, maar moest op het einde toch duimen leggen. Hij deed het goed en je ziet hem groeien in vergelijking met zijn eerste wedstrijden en dat is toch het belangrijkste. En zolang hij plezier heeft zal ik hem zeker niet tegenhouden. Hij kijkt al uit naar zijn volgende wedstrijd in maart. Hieronder de video’s van zijn wedstrijden (de tweede wedstrijd heeft twee video’s, mijn iPhone liet mij halverwege in de steek en ik had het niet direct door). Wachtwoord voor de videos: judo

Eerste wedstrijd:

Tweede wedstrijd deel 1:

Tweede wedstrijd deel 2:

Dit vind je misschien ook interessant…

Een updateje en lezen in 2020

Een updateje en lezen in 2020

Zoals je vast al gemerkt hebt is het dagelijkse bloggen niet echt mijn ding. Niet omdat ik niet wil, hoor, maar...

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *