Een wonderlijk jaar – Dag 120 – 126 herfstvakantie

Van Leslie

4 november 2019

We nemen niet elk jaar dezelfde vakanties als de scholen, enkel de kerstvakantie loopt wat gelijk, maar dit jaar viel, zonder het echt zo te plannen, ook een vrije week samen met de herfstvakantie. Na een drukke periode met redelijk wat examens voor de oudste was het een welkom geschenk, die vrije week. Een kort overzichtje:

Maandag

De eerste dag hadden we gepland naar de jaarmarkt te gaan in onze gemeente. Altijd heel leuk met de dieren die aanwezig zijn. Spijtig genoeg besliste het lot anders. Manlief moest omwille van de verkalking in zijn schouder naar het ziekenhuis voor een aantal injecties. Het duurde daar allemaal iets langer dan gepland en tegen dat we thuis waren, waren de dieren al weg en konden we enkel nog snel langs de andere kraampjes gaan. ‘s Avonds konden we gelukkig nog wel van het vuurwerk genieten.

Dinsdag

Manlief terug aan het werk, en de oudste ging mee. Die liep een aantal beurten achter omdat zijn broer meeging met de papa als hij examen had. Nu had hij de tijd om het even in te halen en daar maakte hij dan ook gretig gebruik van. De jongste gebruikte de tijd om te tekenen en playstation te spelen en vooral van de één-op-één tijd met mama te genieten.

Woensdag

Ook vandaag ging de oudste mee met de papa. De jongste wou per sé naar de kermis en hoewel ik weet dat we daar altijd heel snel terug weg zijn, kon ik hem niet weigeren. Het zijn zijn centjes, dus hij mag beslissen. Na wat eendjes vissen en touwtjetrekken was hij klaar. Meer hoeft dat voor hem niet te zijn. Hij wisselde zijn punten in voor Pokémonkaarten en die zijn hier de rest van de week een succes geweest.

Daarna ging hij spelen bij kameraadjes en kon ik verder genieten van een rustige vakantie.

donderdag

En we gingen op dezelfde voet verder. Manlief met de oudste werken, de jongste thuis. Nu ja, thuis, hij was heel de dag gaan spelen bij kameraadjes verderop in de straat. Ik profiteerde ervan om mijn verhaal dat ik wil schrijven tijdens NaNoWriMo uit te werken zodat ik een idee heb over waar mijn verhaal naartoe moet.

Vrijdag

Een feestdag dus manlief was thuis. Nu ja, thuis. Hij was niet gaan werken, maar veel thuis heb ik hem niet gezien. Veel met de hond gaan wandelen en in de namiddag even naar een kameraad. De oudste was ook nu weer constant mee, en de jongste naar een kameraadje. Ikzelf begon NaNoWriMo met een kleine 2000 woorden. Een goed begin!

Ook startte ik de minimaliseer challenge van Thuisblijfmama.be. Rechts van mijn blog kan je de lijst zien van wat er elke dag verdwijnt. Benieuwd of ik tot het einde van de maand zaken ga vinden om weg te doen? Ja, ik ook. We zullen zien.

Zaterdag

Zaterdag is hier standaard winkeldag. Ik heb geen rijbewijs, en met mijn man zijn onregelmatige uren is naar de winkel gaan tijdens de week iets dat niet vaak voorvalt. Ik had er al snel spijt van moet ik zeggen. Normaal is het op het middaguur redelijk rustig, maar dit keer kon je er over de koppen lopen. Gelukkig was het enkel mijn man en ik. De jongste was weer naar de kameraadjes en de oudste zat thuis bij de hond. Dat is al een stress minder.

‘s Avonds bakte mijn man een appeltaart, spijtig genoeg geen foto, ze werd nog warm opgegeten met een bol vanilleijs voor ik een foto kon maken. Allé, toch de helft, de andere helft was voor de dag erna.

Zondag

3 november, een feestdag hier in huis. De oudste werd 15 jaar. Hoera!

15 jaar geleden bracht ik de nacht door in het ziekenhuis. Hij was al twee weken “te laat” en die ochtend was ik bij mijn gynaecoloog geweest. Die was er van overtuigd dat hij zou gehaald moeten worden want hij zat nog helemaal tegen mijn ribben en was geen millimeter gedaald. Er werd een afspraak gemaakt om later die week naar het ziekenhuis te gaan om de bevalling op gang te brengen, maar dat was buiten onze oudste gerekend. Die namiddag kreeg ik weeën, maar, eerste zwangerschap, een dokter die zei dat hij niet zelf zou komen, dus ik was er nog redelijk gerust in. Vier uur later dan toch maar naar het ziekenhuis gegaan met het idee dat ze mij terug naar huis zouden sturen, maar ze hielden mij daar, en jawel, die nacht, om 3u15 (zo’n 12 uur na de eerste wee) lag hij in onze armen.

De bevalling had mij moeten voorbereiden op zijn koppigheid en eigenwijsheid. Hij doet nog steeds zijn eigen ding, op zijn eigen ritme en laat de rest maar waaien. En hoewel we vaak kibbelen, zou ik hem voor geen goud willen missen.

Hoe was jullie herfstvakantie?

Dit vind je misschien ook interessant…

Een updateje en lezen in 2020

Een updateje en lezen in 2020

Zoals je vast al gemerkt hebt is het dagelijkse bloggen niet echt mijn ding. Niet omdat ik niet wil, hoor, maar...

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *